Sezai Karakoç’tan Seçme Şiirler
Anneler Ve Çocuklar Anne ölünce çocukBahçenin en yalnız köşesindeElinde bir siyah çubukAğzında küçük bir leke Çocuk öldü mü güneşSimsiyah görünür gözüneElinde bir ip nereyeBilmez bağlayacağını anne Kaçar herkestenDurmaz bir yerdeAnne ölünce çocukÇocuk ölünce anne Kar Şiiri Karın yağdığını görünceKar tutan toprağı anlayacaksınToprakta bir karış karı görünceKar içinde yanan karı anlayacaksın Allah kar gibi gökten yağıncaKarlar […]
Monna Rosa -II- Ölüm ve Çerçeveler
Bir lamba yanıyor, hafif ve sarı;Garip bir yolculuk, tren ve Gülce.Bir hançer bölüyor, ah, rüyaları:Bir rüya, bir hançer, bir el; ve, ve, ve… Lambalar yanıyor, hafif ve sarı;Gece kar yağacak sabaha kadar.Toprakta et, kemik çıtırtıları…Yarı ölüleri bir korku tutarDeğince bir taşa kafatasları.-Ölüler ki yalnız tırnakları var,Ve yalnız burkulmuş diz kapakları…- Bir lamba yanıyor, hafif ve […]
Monna Rosa -IV- Ve Monna Rosa
Peygamber çiçeğinin aydınlığında araSana doğru uzanan çaresiz ellerimi.Sırrımı söylüyorum vefakar balıklara:Yalnız onlar tutacak bu dünyada yerimi.Koyverip telli pullu saçlarımı rüzgara,Bir çocuğun ardına düşen heykellerimiPeygamber çiçeğinin aydınlığında ara… Bir çevre sağ elimden bulanık suya düştüVe boğazımı sıktı parmaklar ince, uzun.Günahkar toprağıma saçından bir tel düştü;Sana ne olmuş Rosa, bir derde tutulmuşsun.Bir ekmek kadar aziz fikirler böyle […]